ასწორებს “დისნეი-ლენდი”
რატომ ვწერ? იმიტომ, რომ ვერ ვპოულობ პასუხს კითხვაზე: “რატომ ვარსებობ?” მე ის ვერ ვიპოვე ნარკოტიკებში, რელიგიაში, სიამოვნებაში, ოჯახში.
მერე იყო ლიტერატურა. ესეც ნარკოტიკია. ასე რომ არა, ვინ აიძულებს ადამიანს, იჯდეს სახლში გამოკეტილი და ქუჩაშიც არ გავიდეს? მე, როგორც ნარკომანს, მჭირდება ჩემი ლიტერატურული “დოზა”, სხვანაირად “ლომკა” მექნება და აგრესიული ვხდები.
ვხედავ, რომ ნარკოტიკები შენთვისაც მთავარი თემაა, როგორც შენი გმირი ოქტავისათვის.
დიახ, მე ვსაუზმობ კოკაინით, მერე ჭამა აღარ მინდება, საერთოდაც არ ვჭამ ხოლმე. ვფიქრობ, მე შევალ ლიტერატურის ისტორიაში, როგორც “დაექსტაზებული მთხრობელი”. თუ ბეროუზმა დაწერა ჰეროინზე, ემისმა კოკაინზე, ვიღაცამ ხომ უნდა გააუკვდავოს ექსტაზი. ეს ხომ აბსოლუტურად ლიტერატურული ნარკოტიკია, რომელიც ექსპრესიას გვიძლიერებს.
დანარჩენი ტექსტი იხილეთ აქ
No comments:
Post a Comment